• Εισαγωγή
• Τι είναι μία πυραμίδα;
• Ποιές είναι οι πιο γνωστές πυραμίδες;
• Πως ξεχωρίζουμε μία πυραμίδα από μία απλή επιχείρηση;
• Πως θ' αντιμετωπίσουμε τους αντιπροσώπους;
• Που θα βρω πληροφορίες στο internet;
• Μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη
• E-mails
• Ponzi Schemes
• Nigerian Scams
• Επικοινωνία

Και τώρα ερχόμαστε στα δύσκολα: αφού μας βρήκαν οι περίφημοι αντιπρόσωποι, μας πιέζουν να μπούμε στο κόλπο και είναι έτοιμοι να μας βοηθήσουν να στήσουμε την επιχείρησή μας. Εμείς πως μπορούμε να τους διώξουμε και να τους πείσουμε ότι δεν μας ενδιαφέρει;

Το βασικό που πρέπει να έχουμε πάντα στο νου μας είναι ότι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν μία προσωπική σχέση (επαγγελματική, αισθηματική, συναισθηματική, φιλική, οικογενειακή) για να πουλήσουν την ιδέα τους και να πετύχουν στους στόχους τους. Δεν πρέπει να αισθανόμαστε άσχημα όταν πρέπει να πούμε όχι σε κάποιον που χρησιμοποιεί έτσι την ιδιαίτερη αυτή σχέση.

Πολλές φορές κάποιοι πραγματικά πιστεύουν σ'αυτό το σύστημα και στην απεγνωσμένη προσπάθειά τους να προχωρήσουν παραβλέπουν και τα στοιχειώδη διαπροσωπικά (επανειλημμένα μας έχουν πλασάρει την "ιδέα" σε μπαρ, καφετέριες, πάρτυ όπου όλοι είμαστε χαλαροί και διασκεδάζουμε).

Πολλοί άλλοι ξέρουν ότι το όλο σύστημα είναι απάτη και δεν διστάζουν να επαναλαμβάνουν τα ψέμματα που τους έμαθαν να λένε για να πετύχουν το σκοπό τους (κυρίως μέσω ψυχολογικής πίεσης: "μα θα σου έλεγα εγώ ο φίλος σου τέτοια πράγματα αν δεν ήταν για το καλό σου;"). Ακόμη κι αν θέλουμε να βοηθήσουμε τους φίλους μας δεν πρέπει να υποκύπτουμε σε τέτοιες πιέσεις γιατί ο μόνος που θα βοηθήσουμε στην ουσία είναι εκείνος που τους έβαλε στο κόλπο και οι από πάνω του (εισηγητές του).

Στη τελική, μην μπαίνετε στη διαδικασία να τους πείσετε ότι έχουν άδικο. Είναι μέρος της τακτικής να σας πετάνε ψέυτικα στοιχεία για να σας θολώσουν μέχρι να παραιτηθείτε από την προσπάθεια και να ενδώσετε. Απλά πείτε τους ότι "εγώ πιστεύω ότι θέλω, εσύ πιστεύεις ότι θέλεις, σε πέντε χρόνια έλα να με πας βόλτα με τη Mercedes που θα έχεις κερδίσει από τα MLM. Δε μ' ενδιαφέρει ένα τέτοιο σύστημα." Σιιιιιιγά μην έρθουν.

Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά. Να ζητάτε πάντα στοιχεία και διευκρινήσεις πάνω σε αυτά που σας λένε. Το "θα δεις μετα πως δουλεύει" και το "ασε, είναι νωρίς ακόμα" δεν αρκούν. Ρωτήστε τους για τα παρακάτω και ζητάτε πάντα έγγραφες διαβεβαιώσεις:

1 - Υπάρχει ποσό εγγραφής, και ποιό είναι; Υπάρχει κάποιο ποσό σαν "συνδρομή" και πόσο είναι;
2 - Απαιτούνται κάποιες ελάχιστες αγορές προϊόντων σε μηνιαία βάση;
3 - Τι πρέπει να κάνει ο διανομέας (minimum) για να έχει ένα ποσοστό κέρδους;
4 - Ποιά είναι η δομή της επιχείρησης; (γραμμική; πυραμιδοειδής; δυαδική; εκθετική; κ.α.)
5 - Τις περισσότερες δυνατές λεπτομέρειες πάνω στο πως πληρώνονται όλοι στην "εταιρεία".

Μόνο τα στοιχεία σας αφορούν. Οποιεσδήποτε αναφορές σε "ποιοτικά προϊόντα" και "αμέτρητα κέρδη" έχουν μόνο διαφημιστικό (και παραπλανητικό) σκοπό και απλά θολώνουν την εικόνα. Αν βγάζουν όντως τόσα λεφτά που λένε ότι βγάζουν μήπως μπορούν να σας δείξουν τη φορολογική τους δήλωση που δείχνει έσοδα και έξοδα; Μην ελπίζετε, δεν θα το κάνουν. Οι ΔΟΥ τι κάνουν με τέτοιες "επιχειρήσεις" που περνάνε προσωπικά έξοδα σαν έξοδα εταιρείας; Στον Καναδά είναι πια ξεκάθαρο ότι τέτοια έξοδα είναι προσωπικά και όχι επιχειρηματικά.

Ας δούμε τώρα με λίγα παραδείγματα γιατί δεν δουλεύει αυτό το σύστημα. Ο λόγος είναι απλός: Για κάθε ένα που κερδίζει χρήματα, υπάρχει ένας συγκεκριμένος αριθμός νέων μελών που δεν κερδίζουν τίποτα (αντιθέτως, χάνουν καθώς πληρώνουν μηνιαία συνδρομή και δεν έχουν κέρδος). Κάθε πυραμίδα έχει διαφορετικό σύστημα πληρωμών αλλά ο πυρήνας είναι ο ίδιος. Ας πούμε λοιπόν ότι "είσαι στα λεφτά σου" όταν έχεις στρατολογήσει (έμμεσα ή άμεσα) 30 άτομα κάτω σου.

Με 30 άτομα κάτω σας, βγάζετε αρκετά για να καλύπτετε τις μηνιαίες αγορές προϊόντων σας. Είναι απλά ένα παράδειγμα και μιλάμε μόνο για "άτομα που στήνουν επιχειρήσεις", όχι πελάτες. Ας πούμε ότι αυτός είστε εσείς. Είστε "στα λεφτά σας", δεν κερδίζετε αλλά και δεν χάνετε δραχμή. Έχετε 5 "κλαδιά" και κάθε "κλαδί" περιέχει 6 ανθρώπους. Ας υποθέσουμε ότι στρατολογήσατε 5 άτομα στο πρώτο επίπεδο και καθένας από αυτούς στρατολόγησε 5 στο δεύτερο επίπεδο. Ποτέ δεν είναι τόσο εύκολο αλλά ας υποθέσουμε ότι δουλεύει χάριν παραδείγματος. Στη μικρή σας downline στο παράδειγμα αυτό, ένας δεν χάνει αλλά και δεν κερδίζει χρήματα, πέντε κερδίζουν ένα πολύ πολύ μικρό ποσό και εικοσιπέντε είναι νέοι και ξοδέψαν μόνο χρήματα.

Εδώ όμως θα μας πείτε ότι αυτοί οι 25 αγόρασαν προϊόντα που ήθελαν ν' αγοράσουν. Παίρνουν κάτι σε αντίτιμο των χρημάτων τους. Αυτό είναι αλήθεια. Αλλά πόσοι από αυτούς θα αγόραζαν ποτέ οτιδήποτε από αυτά αν δεν υπήρχε η "επιχειρηματική ευκαιρία"; Θυμηθείτε ότι αυτοί είναι οι "δυναμικοί και φιλόδοξοι τύποι" όχι "πελάτες". Εκτός από διανομείς γίνονται και πελάτες, και ας μην αναφέρουμε τα βιβλία, βιντεοκασέτες και όλο το "εκπαιδευτικό υλικό" που κοστίζουν κι αυτά αρκετά.

Έτσι, η αγορά προϊόντων δικαιολογείται στους νέους διανομείς σαν αναγκαία προς την επιτυχία στα δίκτυα καταναλωτών. Συχνά οι διανομείς αγοράζουν περισσότερα από τις minimum απαιτούμενες πωλήσεις γιατί πιστεύουν ότι θα τα πάρουν πίσω με κέρδος κάποια μέρα.

Εντάξει, μέχρι στιγμής αυτή η "επιχείρηση" είναι μικρή. Ας δούμε τι συμβαίνει όταν μεγαλώσει πραγματικά. Δεν θέλετε να βγάζετε απλά όσα ξοδεύετε. Θέλετε να "βοηθήστε άλλους να στήσουν επιχειρήσεις" και να βοηθήστε τον εαυτό σας να μεγαλώσει.

5 άτομα βρίσκουν 5 άτομα που βρίσκουν 5 άτομα που βρίσκουν 5 άτομα σε 6 επίπεδα συνολικά. Αυτό το σενάριο είναι συχνά εκείνο που σας δείχνουν όταν πρωτοσυναντάτε τα δίκτυα καταναλωτών. Αυτή τη στιγμή έχετε 19.530 άτομα στην "επιχείρησή" σας και είστε ήδη στο γιωτ σας κάπου στο Μονακό.

Όσο είστε διακοπές, πόσοι στην "επιχείρησή" σας περνάνε εξίσου καλά;

Οι 5 πρώτοι στο επίπεδο ακριβώς από κάτω σας, έχουν ακριβώς ένα πέμπτο από το σύνολο που έχετε εσείς. Αυτό βέβαια είναι εντελώς υποθετικό και στην πραγματικότητα οι "επιχειρήσεις" αυτές επεκτείνονται πολύ πιο δύσκολα, αλλά ας το δεχτούμε σαν παράδειγμα. Έτσι οι 5 πρώτοι έχουν 3.905 άτομα κάτω τους. Έχοντας 4.000 άτομα κάτω τους είναι αρκετά καλοί, σωστά; Ας πούμε λοιπόν ότι σίγουρα οι 5 πρώτοι είναι επιτυχημένοι.

Τι κάνουν όμως οι δικοί τους πρώτοι; Αυτοί είναι άτομα στο δεύτερο επίπεδό σας και σ' αυτό το παράδειγμα έχετε 25 άτομα στο επίπεδο αυτό. Αυτοί έχουν 780 άτομα κάτω τους και δεν είναι καθόλου άσχημα. Βέβαια, αν τους συγκρίνετε με τους 19.530 που εσείς έχετε... Αλλά οπωσδήποτε βγάζουν κάποια λεφτά το μήνα.

Στο τρίτο επίπεδο έχετε 125 άτομα στο παράδειγμα αυτό. Αυτοί τι κάνουν; Κάθε ένας από αυτούς έχει μόνο 155 άτομα κάτω τους. Λιγότερο από 8% του συνόλου σας. Κάθε ένας από αυτούς τους 125 πιθανόν να βγάζουν περίπου 3-4 φορές όσα ξοδεύουν γι αγορές προϊόντων κάθε μήνα. Και πάλι όμως είναι κέρδος.

'Ενα επίπεδο πιο κάτω και στο τέταρτο επίπεδο έχετε 625 άτομα που απλά "είναι στα λεφτά τους". Σ' αυτό το παράδειγμα, κάθε ένας από τους 625 στο τέταρτο επίπεδο έχει 30 άτομα κάτω τους. Οι αγορές προϊόντων είναι πληρωμένες, αλλά όχι η διαφήμιση (φέιγ βολάν, αφισέτες, αγγελίες κ.α.), λογαριασμοί τηλεφώνου (για να συντηρηθεί μία τέτοια ουρά 30 ατόμων θέλει συνεχή υποστήριξη), βενζίνη (ένας παλιός γνωστός μας από την Πάτρα κάνει συχνά το γύρο της Πελοποννήσου και πολλά Σαββατοκύριακα πηγαίνει μέχρι Γιάννενα, Κρήτη, Θεσσαλονίκη σε "συγκεντρώσεις" πάντα για τις ανάγκες της "επιχείρησής" του) , δωρεάν δείγματα, "εκπαιδευτικό" υλικό κλπ. Μπορεί να σας λένε ότι εκπίπτουν από τη φορολογία σαν έξοδα εταιρείας (άλλο ένα σκάνδαλο που σιγά σιγά διευθετείται νομικά πχ. Καναδάς) αλλά κάποιος δεν πρέπει να τα πληρώσει έτσι κι αλλιώς;

Στο πέμπτο επίπεδο βρίσκουμε άτομα που ξοδεύουν περισσότερα απ' όσα βγάζουν. Και, το πέμπτο επίπεδο έχει πολύ περισσότερα άτομα: 3.125 άτομα με μόνο 5 άτομα κάτω τους!

Αυτό δεν είναι τίποτα συγκρινόμενο με τα 15.625 άτομα στο έκτο επίπεδο. Βέβαια βγάζετε λεφτά από αυτούς αλλά κάθε ένας από τους 15.625 διανομείς στο έκτο επίπεδο απλά ξόδεψαν χρήματα και δεν έχουν κερδίσει δραχμή. Έχουν την ίδια ευκαιρία με σας στη κορυφή; Ίσως ναι, ίσως όχι. Αλλά σε αυτό το σημείο δεχόμαστε ότι μόλις γράφτηκαν και δεν μίλησαν με κανένα (αλλιώς θα έπρεπε να προχωρήσουμε σε έβδομο επίπεδο). Επίσης ξέρουμε ότι στο τελευταίο επίπεδο όλοι είναι νέα μέλη και είναι λογικό να μην έχουν βγάλει χρήματα ακόμα.

Έτσι στο παράδειγμά μας, κάθε μήνα κάθε διανομέας βρίσκει 5 νέους διανομείς. Αυτό είναι δυνατόν, αλλά πάρα πάρα πολύ δύσκολο. Η ανάπτυξη σε 6 επίπεδα μετά τους πρώτους 5 είναι πολύ πιο δύσκολη αλλά ας το δεχτούμε ότι ισχύει χάριν παραδείγματος. Έτσι, έχουμε τη συνοπτική ανάλυση της πυραμίδας των 19.530 ατόμων:

Η ουσία είναι ότι κανένας στα επίπεδα 5 και 6 δεν θα κερδίσει χρήματα αυτό το μήνα. Θα κερδίσουν χρήματα στο μέλλον; Ίσως ναι, ίσως όχι. Αυτή είναι απλά μία "φωτογραφία" μίας επεκτεινόμενης πυραμίδας σε εξέλιξη απλά για να δείξουμε κάτι ενδιαφέρον:

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΥΤΟ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Προσθέστε τα άτομα στα επίπεδα 5 και 6 και έχετε 96% του συστήματος σας. Αυτό σημαίνει ότι όσο εσείς ψάχνετε τρόπο να μετρήστε τα "τούβλα" από δεκαχίλιαρα, 96% της "επιχείρησής" σας δεν έβγαλε δραχμή!

Δεν μας ενδιαφέρει ποιό σύστημα πληρωμών υπάρχει σε κάθε "εταιρεία οργάνωσης δικτύων καταναλωτών" καθώς το ίδιο σύστημα εκθετικής ανάπτυξης δεν μπορεί παρά να μας δίνει συνεχώς κάποιους χαμένους (και μάλιστα αυτοί είναι η συντριπτική πλειοψηφία). Η αναλογία νέων μελών προς κερδοφόρα μέλη είναι σταθερή άσχετως αν έχετε 30 ή 30000 άτομα στην "επιχείρησή" σας.

Μπορεί ο καθένας να στρατολογήσει μία ακολουθία ατόμων (downline); Εκ πείρας γνωρίζουμε ότι δεν μπορούν όλοι. Άλλοι είναι καλοί πωλητές, άλλοι όχι και τόσο. Ακόμη κι αν όλοι μπορούσαν (όπως στο παράδειγμά μας), ακόμη και χωρίς απώλειες (είναι γεγονός, το οποίο έχει παραδεχθεί και η Amway, ότι 50% των διανομέων τους εγκαταλείπουν το σύστημα κάθε χρόνο) ο αριθμός των χαμένων αυξάνεται εκθετικά. Αυτή είναι η "επιχείρηση" που θέλουμε; Είναι τα δίκτυα καταναλωτών μία καλή επιχειρηματική ευκαιρία; Εμείς αποφασίσαμε ότι όχι.

Ένας άλλος μύθος (ή απλά ψέμα) που θα σας πουν οι διάφοροι τέτοιοι "επιχειρηματίες" είναι ότι οι περισσότεροι εκατομμυριούχοι στην Αμερική έχουν γίνει από δίκτυα οργάνωσης καταναλωτών. Ας το δούμε κι αυτό:

Το περιοδικό Upline έγραψε ότι περίπου 5 εκατομμύρια άτομα στις ΗΠΑ είναι αναμεμειγμένα σε δίκτυα οργάνωσης καταναλωτών. Ο αριθμός αυτός πιθανόν να περιέχει και πελάτες/αγοραστές προίόντων αλλά ας είμαστε γενναιόδωροι και ας υποθέσουμε ότι 5 εκατομμύρια είναι όλοι διανομείς. Μερικοί διανομείς λένε ότι "97% των διανομέων αποτυγχάνουν" (αν και οι περισσότεροι το παρουσιάζουν σαν εγγυημένη επιτυχία) για να δείξουν ότι χρειάζεται δουλειά. Και γνωρίζουμε ότι όντως χρειάζεται δουλειά (ξεχάστε αυτά που λένε για ημιαπασχόληση, χρειάζεται να τρέξει πολύ κανείς για να στρατολογήσει έστω και κάποια λίγα μέλη και δεν αρκεί μόνο να τα κρατήσει, αλλά να στρατολογήσουν κι αυτά άλλους με τη σειρά τους). Ακόμη και με το παράδειγμά μας βρήκαμε ότι 96% των ατόμων στα χαμηλότερα επίπεδα δεν κέρδισαν καθόλου χρήματα (ίσως να κερδίσουν αλλά μόνο χτίζοντας ακόμη μεγαλύτερη αλυσίδα μελών όπου πάλι καποιο 96% στα κατώτερα επίπεδα δεν θα κερδίσουν τίποτα).

Άρα, εξ' ορισμού, τουλάχιστον 4.8 εκατομμύρια από αυτά τα μέλη στις ΗΠΑ ξόδεψαν περισσότερα απ' όσα κέρδισαν. Βλέποντας το προηγούμενο παράδειγμα (που αυξάνεται εκθετικά - οι αριθμοί μπορεί να διαφέρουν αλλά η καμπύλη προόδου είναι η ίδια), από τα 5.000.000 άτομα, 160.000 θα παίρνουν απλά δωρεάν προϊόντα κάθε μήνα.

32.000 από τα 5.000.000 θα βγάζουν 3-4 φορές τις τιμές των μηνιαίων αγορών του προγράμματός τους.

5.000 θα έχουν περίπου 780 άτομα κάτω τους και πιθανόν να κερδίζουν ένα λογικό μισθό.

1.300 ακόμη θα έχουν περίπου 3.905 άτομα κάτω τους και θα βγάζουν σεβαστά ποσά.

Τέλος, στην κορυφή έχουμε μόνο 256 άτομα από 5.000.000 που έχουν πραγματικά μεγάλους αριθμούς ατόμων κάτω τους και αυτοί κερδίζουν τα πραγματικά πολλά χρήματα.

Αυτοί οι υπολογισμοί είναι βασισμένοι σε εκθετική ανάπτυξη. Είναι απλά ένας γρήγορος υπολογισμός που δείχνει κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία. Υπολογίστε το με δικά σας στοιχεία και αριθμούς και δείτε τι σας δίνει αν διαφωνείτε με το παράδειγμά μας. Όμως όντως φαίνονται λίγοι, έτσι δεν είναι; Αλλά όταν ασχοληθείτε και κοιτάξτε γύρω σας τα ίδια ονόματα "επιτυχημένων" να εμφανίζονται συνεχώς πρέπει να αναρωτηθείτε πόσοι πραγματικά έχουν καταφέρει να πετύχουν σ' αυτό το σύστημα.

Δείτε κι αυτό:

Στις 24 Νοεμβρίου 1996, ο Marc Rice του Associated Press έγραψε ένα άρθρο με τίτλο "Ο εκατομμυριούχος της διπλανής πόρτας" ("The Millionaire Next Door"). Αυτό το άρθρο είναι μία κριτική ενός βιβλίου με τον ίδιο τίτλο, που γράφτηκε από τον Thomas J. Stanley και τον William D. Danko, το οποίο περιγράφει εκατομμυριούχους. Σύμφωνα με το άρθρο αυτό "υπάρχουν περίπου 3,5 εκατομμύρια εκατομμυριούχοι στις ΗΠΑ. Ο τυπικός εκατομμυριούχος εργάζεται σε δική του εταιρεία, μία κανονική/βαρετή επιχείρηση όπως ανάδοχος δημοσίων έργων, εταιρεία απολυμάνσεων, εταιρεία καθαρισμών, κατασκευαστική εταιρεία, κ.α. παρ' όλ' αυτά το άρθρο λέει ότι περίπου 1 εκατομμύριο από αυτούς τους εκατομμυριούχους έχει μία δουλειά. Το μέσο ετήσιο εισόδημα ενός εκατομμυριούχου είναι 247.000 δολλάρια. Ο τυπικός εκατομμυριούχος κανονικά δεν ξοδεύει τα χρήματά του σε ακριβά αυτοκίνητα, ρολόγια, σπίτια ή ρούχα. Ο τυπικός εκατομμυριούχος δουλεύει 45-55 ώρες την εβδομάδα."

Ας υποθέσουμε ότι υποτιμήσαμε τραγικά το όλο σύστημα και ότι η οργάνωση δικτύων καταναλωτών έφτιαξε 5.000 εκατομμυριούχους, αυτό είναι απλά λίγο παραπάνω από 0,14% του συνολικού ποσού εκατομμυριούχων στις ΗΠΑ. Ακόμη κι αν έφτιαξε 10.000 εκατομμυριούχους, αυτό πάλι μας κάνει λίγο παραπάνω από 0,28% του συνόλου.

Χμμμμμ...

Επίσης, αφού όλοι πια είναι τόσο πλούσιοι γιατί τυπώνουν τέτοια άθλια και φτηνά φυλλάδια για να επεκτείνουν την "πολυεθνική επιχείρησή" τους που πληρώνει εκατοντάδες χιλιάδες δραχμές για ημιαπασχόληση;

Πολλοί θα σας πούν επίσης ότι έτσι κι αλλιώς έχουν πολύ περισσότερες ευκαιρίες να γίνουν εκατομμυριούχοι μέσω δικτύων καταναλωτών παρά σαν μισθωτοί, υπάλληλοι, νοικοκυρές, κλπ.

Απλά κι ωραία, επειδή κάποιος ακολουθεί λάθος δρόμο δεν σημαίνει ότι τα δίκτυα καταναλωτών είναι αυτόματα η σωστή (και μόνη) λύση. Αν κάποιος πιστεύει ότι το να γίνει εκατομμυριούχος είναι πραγματικά στόχος της ζωής του πρέπει ν' αφιερώσει κάθε μη εργαζόμενο λεπτό στο στόχο του. Είναι φανερό ότι κανείς δεν θα γίνει εκατομμυριούχος ακολουθώντας δουλειές με κατώτατο μισθό. Το θέμα είναι ότι δεν θα πλησιάσει τα εκατομμύρια ούτε αν γραφτεί σε κάποια πυραμίδα και χάνει χρόνο, χρηματα και ενέργεια προσπαθώντας να στρατολογήσει φίλους και γνωστούς.

Πολλοί άλλοι επίσης θα σας πουν ότι δεν χρειάζεται να στρατολογήστε κάποιον, απλά ν' αγοράζετε προϊόντα από τον κατάλογό τους με φτηνότερες τιμές (ως 30%) σε σχέση με τα παραδοσιακά καταστήματα. Δυστυχώς κανείς δεν ικανοποιείται με τέτοια νέα μέλη που απλά αγοράζουν προϊόντα και δεν στρατολογούν νέα μέλη. Ιδού γιατι:

Αν κάποιος έχει την επιλογή μεταξύ του να έχει ένα πελάτη από τον οποίο πιθανόν να κερδίσουν 5%-10% σε μία μικρή μηνιαία αγορά 5.000 - 15.000 δρχ. (ίσως περισσότερα, ίσως λιγότερα) - το οποίο είναι μόνο από 250 - 1.500 δρχ. το μήνα από αυτόν τον πελάτη, χωρίς να περιμένουν περισσότερα στο μέλλον - και μεταξύ ενός διανομέα που θα βρίσκει άλλα νέα μέλη και θα του αποφέρει τα μυθικά πλούτη, εσείς ποιόν πιστεύετε ότι θα διαλέξει; Συγκρινόμενα με τα 12.000.000 δρχ./μήνα πλήρους απασχόλησης (ή ακόμα και τις 600.000 δρχ./μήνα ημιαπασχόλησης) που θρασύτατα διαφημίζουν οι "επιχειρηματίες" των δικτύων καταναλωτών, οι 1.500 δρχ. ανά πελάτη ανά μήνα όταν απλά να κάνετε πωλήσεις φαίνονται (και είναι) ασήμαντα.

Σκεφτείτε τον κόπο και το χρόνο που χρειάζεστε για να πηγαίνετε να συναντάτε κόσμο, να τους παρουσιάζετε την όλη ιδέα, να δίνετε δείγματα, καταλόγους, ίσως και να κάνετε παραδόσεις παραγγελιών. Για 1.500 δρχ;;; Ποιός θα το έκανε;

Από την άλλη, ένας φιλόδοξος νέος διανομέας θα περνούσε τον καιρό του να πλησιάζει άτομα, θα χρησιμοποιούσε τον κύκλο γνωριμιών του για κάτι περισσότερο από παραγγελίες καλλυντικών. Ένα άτομο μπορεί ν' αποφέρει εκατοντάδες χιλιάδες δραχμές, φαντάζονται οι διανομείς. Ξαφνικά είναι πολύ πιο ενδιαφέρον να ξοδεύει κάποιος πολύ περισσότερο χρόνο με ένα τέτοιο άτομο παρά μ' ένα απλό πελάτη.

Επίσης γνωρίζουμε ότι σε δίκτυα οργάνωσης καταναλωτών αυτοί οι "απλοί πελάτες" που αγοράζουν μόνο προϊόντα, κάποια στιγμή πλησιάζονται αναπόφευκτα και για την "επιχειρηματική ευκαιρία" του συστήματος. Υπάρχουν πολλά παράπονα ότι είναι πολύ δύσκολο να είναι κάποιος μόνο πελάτης σε δίκτυα οργάνωσης καταναλωτών γιατί οι διανομείς πιέζουν τους απλούς πελάτες να μπουν στο σύστημα και να γίνουν με τη σειρά τους διανομείς.

Πολλοί θα πουν ότι "αυτό δεν συμβαίνει ποτέ με τους πελάτες μου", αλλά πιστέψτε μας συμβαίνει πολύ πιο συχνά από το αντίθετο.

Βασικά θα θέλαμε να ρωτήσουμε τους όποιους "αντιπρόσωπους" τέτοιων "εταιρειών" (εάν έφτασαν μέχρι εδώ βέβαια στο κείμενο, καθώς ανάγνωση οποιασδήποτε κριτικής του συστήματός τους απαγορεύεται μιας και "ανοίγουν δρόμο σε αρνητικές σκέψεις που βλάπτουν το στόχο") τα παρακάτω:

1. Πόσους πελάτες/αγοραστές έχετε πραγματικά (προσωπικούς πελάτες που αγοράζουν προϊόντα και όχι "αντιπροσώπους" ή "επιχειρηματίες" κάτω σας να ψάχνουν γι' άλλα θύματα);
2. Παραγγέλουν προϊόντα κάθε μήνα;
3. Μήπως αυτοί οι πελάτες εγγράφησαν αρχικά για την "επιχειρηματική ευκαιρία" και μετά από μήνες αδράνειας δικαιολόγησαν τις μηνιαίες αγορές τους αυτοαποκαλούμενοι "πελάτες";
4. Πλησιάσατε αυτούς τους πελάτες για να τους κάνετε αγοραστές προϊόντων ή μήπως τους πλησιάσατε πρώτα για να τους προσφέρετε την "επιχειρηματική ευκαιρία";
5. Αφού τα προϊόντα των δικτύων οργάνωσης καταναλωτών είναι τόσο καλά και ποιοτικά, γιατί όταν κάποιοι παρατάνε το όλο σύστημα σταματάνε να παραγγέλνουν και επιστρέφουν στα super-markets;
6. Οι φίλοι που κάνατε μέσω του δικτύου οργάνωσης καταναλωτών θα κάνουν ακόμη παρέα μαζί σας αν σταματούσατε ν' αγοράζατε και να προωθείτε προϊόντα των εταιρειών τους; Πόσο συχνά πιστεύετε ότι θα προσπαθούσαν να σας "ξαναβάλουν στο κόλπο";
7. (Αν έχετε στρατολογήσει μέλη κάτω σας) Πόσοι από αυτούς που έχετε στρατολογήσει έχουν ξοδέψει περισσότερα χρήματα απ' όσα έχουν κερδίσει; Όχι μόνο αγορές προϊόντων αλλά και "διαφημιστικό και ενημερωτικό" υλικό: βιντεοκασσέτες, κασσέτες, cds, φυλλάδια, φωτοτυπίες, βενζίνη, εισφορές για "συγκεντρώσεις", λογαριασμοί τηλεφώνου, γραμματόσημα, φάκελλοι, φέιγ βολάν, αφίσες συν οποιαδήποτε άλλα προϊόντα που δεν θα αγόραζαν αν δεν έλπιζαν ότι με αυτά θα τα καταφέρουν;
8. Μπορείτε να πείτε ειλικρινά ότι για όσους γνωρίζετε να έχουν τέτοιες "επιχειρήσεις" και τις τρέχουν ακόμα με έλλειμα, φταίνε οι ίδιοι επειδή είναι τεμπέληδες;
9. Το "διαφημιστικό και ενημερωτικό υλικό" που λέτε στους άλλους να χρησιμοποιούν, μήπως κάνουν κάτι παραπάνω από το να τους εμψυχώνουν και ν' αποτρέπουν την παραίτηση; Μήπως προτρέπουν τα άτομα αυτά ν' αγοράζουν περισσότερα προίόντα;
10. Πήγατε εσείς ο ίδιος σε καταστήματα να κάνετε συγκρίσεις τιμών ή απλά παπαγαλίζετε ότι τιμές σας έδωσε εκείνος που σας στρατολόγησε; Γνωρίζετε ότι σε πολλές περιπτώσεις προϊόντα των δικτύων οργάνωσης καταναλωτών προσφέρονται σε διαφορετικές ποσότητες από τις standard της αγοράς για ν' αποφεύγεται αυτή η σύγκριση;
11. Πόσα ονόματα επιτυχημένων επιχειρηματιών δικτύων μπορείτε να θυμηθείτε (από την εταιρεία σας); Τι αποδείξεις έχετε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι οικονομικά επιτυχημένοι; Ποιά είναι η αναλογία του αριθμού επιτυχημένων με τον συνολικό αριθμο διανομέων της εταιρείας;
12. Πόσα άτομα πρέπει να ξοδέψουν περισσότερα απ' όσα έχουν κερδίσει για να "έρθετε στα λεφτά σας"; Κι αν θέλετε να κερδίζετε 400.000 δρχ. το μήνα; Τότε, πόσους τέτοιους χαμένους πρέπει να έχετε κάτω σας;
13. Πόσοι από τους πελάτες σας αγοράζουν απλά και μόνο επειδή είναι σε μία κατάσταση "αυτόματης παραγγελίας και παράδοσης" (auto-ship);
14. Πόσοι από τους "πελάτες" σας εγγράφησαν αρχικά σαν "επιχειρηματίες" αλλά άλλαξαν γνώμη;
15. Ποιά είναι η αναλογία "επιτυχημένων κερδοφόρων " με "ελπιδοφόρους που ξοδεύουν" στο πλάνο πληρωμών σας; Μήπως αποφύγατε ποτέ ή είπατε ψέματα για το ποσοστό επιτυχίας σας στα δίκτυα πωλήσεων; Ξέρετε πραγματικά πως έφτασε στην "επιτυχία" αυτός που σας στρατολόγησε; Πως το ξέρετε ότι έτσι είναι ;
16. Από που ακούσατε για πρώτη φορά για τα δίκτυα καταναλωτών; Τι κίνητρα είχαν εκείνα τα άτομα που σας τα παρουσίασαν; Μήπως πουλούσαν "εκπαιδευτικά" φυλλάδια, βιβλία, κασέτες ή βιντεοκασέτες; Μήπως σας συντηρούσαν τον ενθουσιασμό για να το συνεχίσετε;
17. Πιστεύετε ότι με όλες αυτές τις διαφημίσεις εκεί έξω πρέπει να μετατρέπετε όλες τις κουβέντες σας σε παρουσιάσεις/διαφημίσεις της "επιχειρηματικής σας ευκαιρίας"; Πιστεύετε ότι αυτό αρέσει στον κόσμο;
18. Με πόσους από τους φίλους ή γνωστούς που πλησίασα για να παρουσιάσω την "επιχειρηματική μου ευκαιρία" και αποφάσισαν να μην με ακούσουν ή να γραφτούν μέλη διατηρώ ακόμα πραγματικά φιλικές επαφές;
19. Πόσα χρήματα έχετε ξοδέψει μέχρι στιγμής γιατί "ξέρετε ότι θα βγάλετε πολύ περισσότερα χρήματα στο μέλλον";
20. Έχετε υπολογίσει ένα προϋπολογισμό για τον εαυτό σας; Έχετε ένα σχέδιο για το τι θα κάνετε αν συνεχίσετε να λειτουργείτε μόνο με έξοδα; Πόσο υπολογίζετε να συνεχίσετε έτσι;

Όνειρα γλυκά...